Rozdział 17

(Opowiada Robert)
Poszedłem z panią Asią do gabinetu lekarza. Byłem przejęty, miałem nadzieję, że nic poważnego się nie stało...
-No więc tak, pacjentka jest trochę poobijana, jednak nic się jej nie stało. Możecie być spokojni- uspokoił nas lekarz
-A kiedy będzie mogła wyjść?- zapytałem lekko poddenerwowany
-Dzisiaj wieczorem lub jutro rano, Zrobimy jeszcze jedno badanie i się wtedy okaże.
-Aha dziękujemy - powiedziała pani Asia
Lekarz tak jak powiedział poszedł zrobić jeszcze jedno badanie. W tym samym czasie do szpitala przyszła również Wiki z Wojtkiem.
-I co jest z nią? -zapytała zasmucona przyjaciółka
-Wszystko w porządku, tylko jest trochę poobijana.- odpowiedziałem
-A kiedy wyjdzie?- zapytał Wojtek
-Dziś albo jutro rano.- powiedziała mama Ady
Po krótkiej chwili lekarz wpuścił nas do sali.
(Opowiada Ada)
Po badaniu do sali weszli moi bliscy, ucieszyłam się na ich widok.
-Kiedy mogę wyjść?- poderwałam się do góry
-Ada! Nie możesz wstawać. -powiedziała ostrzegawczo mama
-Dobra, dobra- uśmiechnęłam się
-Pani Ado, mam dla pani dobre wiadomości.- rzekł lekarz, który zjawił się w mojej sali
-Tak, słucham?
-Może pani wyjść już za chwilę, przyniosę pani wypis. Tyle, że będzie pani musiała trochę uważać na głowę- uśmiechnął sie przyjaźnie
-Dziękuję bardzo- powiedziałam i również uśmiechnęłam się
Tak jak powiedział lekarz, dostałam karteczkę z wypisem. Już wychodziłam z pomieszczenia, kiedy wpadłam na kogoś...
-Przepraszam nie chciałam- powiedziałam pospiesznie
Jednak po chwili uświadomiłam sobie, że mogłam tego nie mówić. Przede mną stała Anka..
-W porządku, a Tobie nic się nie stało?- zapytała z iskrami w oczach
-Jak widzisz to nie- odpowiedziałam bez emocji
-Szkoda- powiedziała cichym głosem, mimo to wszyscy usłyszeli te słowa
-Przepraszam, co ty powiedziałaś?- zapytał wkurzony Robert
-Hehe, wydało ci się- zaśmiała się parszywie
-Weź się odczep, jej mogło na prawdę się coś stać!- krzknął Lewy
-I oto chodziło- zaśmiała się głośniej i spojrzała mi w oczy
Akurat w tej chwili przechodził lekarz, który usłyszał tę sprzeczkę.
-Co tu się dzieje? A pani co tu robi?- spojrzał wrogo na Ankę
-Ja, ja..- zaczęła się jąkać
-Niech się lepiej pani nie tłumaczy.. Proszę nie zaczynać do mojej pacjentki i opuścić tę salę. Natychmiast!
Lekarz widocznie wiedział, że to ona spowodowała wypadek. Anka na prośbę lekarza wyszła ze szpitala, a ja miałam okazję podziękować doktorowi. Po chwili byłam już pod budynkiem. Szłam, a Robert mnie przytulał, wokoło nas panowała cisza. Zanim się obejrzałam, znalazłam się pod hotelem, gdzie pożegnałam się z mamą.
-Dobra Ada, ja wracam do domu, kochanie uważaj na siebie- przytuliła mnie
-Dobrze mamo, dziękuję- odpowiedziałam i dałam jej całusa w policzek
-No papa, dzięki Robert.
Kiedy mama odjechała z parkingu, skierowałam się do pokoju. Pragnęłam jedynie położyć się do łóżka, pomimo, że dopiero była 19. Szybko dotarłam do celu i poszłam do łazienki, aby trochę się odświeżyć. W lusterku ujrzałam okropny obraz, byłam cała w siniakach, a od tego miałam jakąś beznadziejną rysę obok oka. Rozpłakałam się, co usłyszał Robert. Wpadł do łazienki przestraszony:
-Kochanie co się stało?
-Widzisz jak wyglądam?!- krzyknęłam na niego
-Jak dla mnie i tak jesteś piękna, zawsze będziesz- powiedział spokojnym tonem
-Ta na pewno..
-Coś przez to sugerujesz?- zapytał lekko zirytowany, po czym opuścił pomieszczenie.
Zrobiło mi się głupio, że tak na niego nawrzeszczałam.. On nic nie zrobił, tylko martwi i troszczy się o mnie.
Włożyłam piżamę:

 i poszłam do sypialni, w której znajdował się Robert oglądający TV. Nie czekając na jego reakcję, usiadłam mu na kolanach, wtuliłam się i spojrzałam w jego cudowne, niebieskie oczy:
-Robert przepraszam, że tak na Ciebie nakrzyczałam. Jestem głupia, że nie doceniłam Twojej troski.. Kocham Cię.- spóściłam głowę
-Nie jesteś głupia, tylko jesteś po wypadku zmęczona. I w ogóle się nie przejmuj, że masz gdzieś siniaka, dla mnie i tak zawsze jesteś najładniejsza.- uniósł moją głowę do góry i pocałował- Rozumiesz?
-Tak, dziękuję, że jesteś kochanie..- jeszcze bardziej się wtuliłam, na co Lewy zareagował śmiechem- No co się śmiejesz?
-Nic, nic kotku.. - pocałował mnie w czoło, a ja już nie chciałam dociekać prawdy -Co robimy?
-Może jakiś film, co powiesz na to?
-Z Tobą, zawsze ;)
Ja wybrałam jakąś komedię na poprawienie humoru, a Lewy poszedł szybko się ogarnąć. Po chwili wrócił do mnie i zaczęliśmy oglądanie. Byłam tak zmęczona, że podczas seansu zasnęłam wtulona w niego. Jednak po kilkunastu minutach zostałam zbudzona przez jakieś głosy i szloch... W pokoju ujrzałam moje przyjaciółki- Julkę i Natkę. Bardzo się zdziwiłam, kiedy oczy Julki były zapuchnięte i czerwone:
-O matko, Julka co się stało?- zapytałam przestraszona
-Chyba nie uwierzysz jak ci to powiem... Rozstałam się z Przemkiem.-odpowiedziała moja przyjaciółka
-CO?!- krzyknęłam równo z Lewandowskim
-Jak to się stało, opowiadaj kochanie..- usiadłam pomiędzy nią, a Natalią i przytuliłam poszkodowaną
-No on chodził ostatnio jakiś przybity, smutny i taki dziwny, więc dzisiaj rano próbowałam z nim porozmawiać. Zapytałam się niego, dlaczego taki jest. A.. a  on zaczął się na mnie wydzierać, że ja się czepiam i takie o. Wypadł wkurzony z pokoju i gdzieś poszedł, a ja po chwili wyszłam za nim. Jednak pożałowałam tego..- ucięła, gdyż jej głos co chwile się załamywał- Zobaczyłam jak liże i obściskuje się z jakąś brunetką. Wtedy podeszłam do niego, powiedziałam, a raczej wykrzyczałam co o nim myślę i zerwałam. To było takie okropne... Nienawidzę go...
-Ale idiota, no.... Jak mógł takie coś zrobić?! -mówiłam
-No ja to jego opieprzę, zachował się jak ostatni dupek.- dodał Lewy
-Juluuś nie płacz, on nie jest wart tych łez- pocieszałam przyjaciółkę
-Ada ma rację, wiem, że to boli, ale odpuść go. - popierała mnie Natka
-Dzięki wam, jesteście kochani.. Ale Lewy nie mów lepiej jemu nic może. - odparła Julka
-Jak uważasz, ale jak by coś to mów- powiedział mój boy
-Dobra dzięki jeszcze raz, ale teraz będę spadać do siebie.- powiadomiła nas Julka
-A Przemek nadal w pokoju będzie?- zapytała Natka
-O kurde, co mam zrobić dziewczyny...- przestraszyła się Julka
-To niech Łukasz z Przemkiem dziś będą w jednym pokoju, a ja do Ciebie pójdę, ok?- zaproponowała Natka
-Jeżeli to nie problem dla Ciebie to jasne, że pasuje... Ada! Bym zapomniała, a jak ty się czujesz?
-Głowa mnie trochę boli, ale jak na razie to okej- uśmiechnęłam się
-Moja biedulko Ty- przytuliła mnie Julka, a potem Natka
Po chwili się pożegnałyśmy i dziewczyny opuściły nasz pokój. Położyłam się na łóżko i wtuliłam się w Roberta.
-Nie sądziłam, że Przemek taki może być..- powiedziałam
-Ja też kochanie- powiedział czule
Leżeliśmy tak jeszcze sporo czasu rozmawiając, a około 22 zasnęłam. Po tym dniu bardzo szkoda mi było Julki. Wydawało się, że jest to wręcz idealna para.. A tu takie zaskoczenie..

/I oto kolejny rozdział. Według mnie jest okropny, kompletnie jest o niczym, a ja dodatkowo nie mam weny. Przepraszam, że jest krótki ;(  Mam nadzieję, że mi to wybaczycie, a ja zrekompensuję się w następnych rozdziałach ;D

                                                                                                                

Co do meczu, to szkoda, że Lewy nie wykorzystał jedenastki ;c No, ale mówi się trudno ;/  Humor poprawił mi, kiedy zdjął koszulę i ujrzałam jego boską klatę <3 Wierzę w żółto-czarnych, że wygrają na Wembley ;*

                                                                                                                       

Pragnę wam polecić zajebistego bloga. Czytajcie, bo warto :**

http://bvbstory.blogspot.com/

                                                                                                            

W tym tygodniu ciężko mi będzie dodać rozdziały, gdyż mam do zrobienia 2 projekty, a do tego muszę więcej trenować, ponieważ w sobotę mam czwórbój lekkoatletyczny ;)  Razem z koleżankami wystartujemy w nim i mam nadzieję, że dobrze nam pójdzie :D W tamtym roku zajęłyśmy 2 miejsce :* 

Dobra ja już nie będę was zanudzała, swoimi sprawami ;)

Pozdrawiam  Ania :**

Łapcie ode mnie mały bonusik ;* Jeżeli chcecie jakiegoś gifa z piłkarzem z BVB to napiszcie pod tym rozdziałem, a ja postaram się dodać go pod kolejnym ;) Oczywiście, jeżeli uda mi się jakiś znaleźć :) 

A oto klata, która poprawiła mi humor ♥

  Słodziak :**

 Ahahahaha.xd ;*