Rozdział 5

(U Ady i Natki)

Była 18. 00 w końcu wybudzili się chłopcy.. Ja właśnie rozmawiałam z Natalią.
-O cześć dziewczyny! - powiedział Łukasz
-No hej.- odpowiedziałyśmy
-No to może w końcu wyjaśnicie, dlaczego jesteście w naszym pokoju? - zapytał Piszczu z bananem na twarzy
-Łukasz przecież ci już tłumaczyłyśmy, że to wy przyszliście do naszego pokoju!- powiedziała lekko podirytowana Natka
-Hmm.. ciekawe, ale jeszcze Ci nie wierze. - powiedział
-Nie? No to wyjdźmy przed pokój, a ci udowodnię, że jesteś w nie swoim pokoju.- powiedziała Natalia
Kiedy ona poszła jemu udowodnić, wtedy Robert odezwał się do mnie:
-Ej, ale my się jeszcze chyba nie zapoznawaliśmy??- uśmiechnął się
-No wiesz jeszcze nie... Ale mimo tego już mnie zapraszałeś, abym położyła się obok Ciebie.
-Ja? Ale się nie dziwię jednak, bo dla takiej ładnej dziewczyny to warto zaproponować. Chociaż nie powinienem tak robić na stracie znajomości..
-Heheh.
-O no właśnie, to czy mogę poznać Twoje imię, piękna??
-Ada jestem - odpowiedziałam
-Hm.. ładne imię, a ja Robert.
-Nie musisz się mi przedstawiać, wiem doskonale jak się nazywasz i gdzie grasz itp.
-O widzę, że interesujesz się trochę
-No tak, bardzo lubię piłkę nożną i głównie dlatego tu jestem. Bo przyjechałam oglądać mecze Euro.
-O dobrze wiedzieć. A skąd jesteś?
-Ja mieszkam na obrzeżach Warszawy.- odparłam z uśmiechem
Naszą rozmowę przerwał Łukasz i Natalia wpadając do pokoju.
-A jednak miały rację Robert...- powiedział Piszczu robiąc minkę zbitego psiaka
-Oj już nie płacz. - powiedziała do niego Natalia
-Natalia ja będę płakał, to może mnie przytulisz?
-OO widzę, że się już poznaliście lepiej?- powiedziałam śmiejąc się
-No widzisz, tylko na chwile ich spuściliśmy z oczu- dodał Robert
-Nic się nie wydarzyło tylko się poznaliśmy Lewusku i koleżanko Natalii- powiedział Piszczu
-Dobra, dobra my tam wiemy swoje- odpowiedział Lewy i puścił do mnie oczko
Wtedy zachichotałam. Chwilę jeszcze pogadaliśmy, a zaraz Łukasz powiedział, że pójdą do swojego pokoju. Zanim jednak wyszli Łukasz zagadał do Natki, a Robert do mnie:
-Ada macie jakieś plany na dziś?
-Szczerze to nie, a dlaczego pytasz?
-Pomyślałem, że może wyjdziemy gdzieś we czwórkę..Co o tym myślisz Piszczu? -zasugerował Robert
-Dla mnie pasuje. A wam? -odpowiedział
-No wiecie, chyba tak. Chociaż my przyjechałyśmy tu jeszcze z dwiema koleżankami..-powiedziałam
-A to chyba one mogą iść z nami, z chęcią je poznamy- powiedział Łukasz
-No ok, ja tylko zadzwonię i się zapytam.
Jak powiedziałam tak zrobiłam. Okazało się, że Julka i Wiki razem z Wojtkiem i Przemkiem także postanowiły wybrać się na miasto. To znaczy one nie postanowiły, tylko były " zmuszone" przez to że niby "specjalnie weszły" do pokoju Wojtka i Przemka.. W sumie to pasowało im.
-Mam dobre wieści- powiedziałam
-No słucham?- odparł Robert z nadzieją w głosie
-One właśnie także wybierały się na miasto, ale zgadnijcie z kim?
-Hm... weź mów szybko- powiedziała Natka
-Z Szczęsnym i Tytoniem...
-O widzicie. Łukasz, nasi przyjaciele jak szybko się uwinęli- zaśmiał się Robert
-No dobra to za godzinę spotkamy się na dole, ok?- powiedziałam
-Dobra, to jesteśmy umówieni. Do zobaczenia- powiedział Łukasz

***

Kiedy chłopcy wyszli, zaczęłam razem z Natką skakać z radości. Powiedziałam:

-Boże jak ja ich kocham!

-Ja także ;DD

-Natuś wydawało się mi, że Łukasz cały czas na Ciebie patrzył no i dodatkowo z chęcią rozmawiał z Tobą.

-Nie. On pewnie po prostu chciał być miły- odpowiedziała Natka

-Niech ci będzie, ale ja wiem swoje...

Zaczęłyśmy się szykować. Nie musiałyśmy się śpieszyć. Ja musiałam tylko lekko pomalować rzęsy no i założyć coś na siebie. Tak samo Natalia. Ja włożyłam na siebie to:

A Natka to:

Około 19 usłyszałam pukanie do drzwi. Z myślą, że zobaczę tam nasze ukochane przyjaciółki otworzyłam drzwi... Okazało się, że byli to Robert i Łukasz.

-O hej! Wejdźcie..- powiedziałam z uśmiechem

-A wy jeszcze nie gotowe??- zapytał zdziwiony Łukasz

-To znaczy ja tak, ale Nata jeszcze nie- odpowiedziałam

-No spoko. A na ile przyjechałyście?- zapytał Łukasz

-Dotąd aż skończycie Euro, to zależy tylko od Was- uśmiechnęłam się

-O to musimy dojść do finału- powiedział Robert jak zwykle patrząc się na mnie i uśmiechając

-Heheh, a to dlaczego?- zapytałam

-No bo wiesz, fajnie będzie mieć takie sąsiadki- uzupełnił Piszczu

Po chwili z łazienki wyszła Natalia.

-O już jesteście- powiedziała

-Tak, tak czekamy na Ciebie.- powiedział Łukasz nie odrywając wzroku od Natki

-Ok to możemy się zbierać- powiedziałam

Na dole czekały dziewczyny z chłopakami. Widocznie dobrze czuły się w ich towarzystwie, gdyż ciągle się śmiały. Po chwili zapoznałyśmy się z Wojtkiem i Przemkiem, a Julka i Wika z Lewym i Piszczem. Wyruszyliśmy z hotelu. Postanowiliśmy, że zajdziemy do pewnej knajpki znajdującej się nie daleko. Miło spędzaliśmy czas, ale w pewnej chwili dopadł mnie potworny ból głowy. Zauważył to Robert. Zapytał się co mi jest, po czym wyszliśmy z lokalu. Nikt jednak tego nie zauważył, gdyż byli bardzo zajęci jakąś dyskusją.

***

Kiedy szliśmy tak we dwójkę przez oświetloną Warszawę zrobiło mi się bardzo fajnie na duchu. W pewnym momencie Robert zapytał się:

-Czemu nic się nie odzywasz teraz?

-A jakoś się zamyśliłam.

-O czym, jeśli mogę wiedzieć? Zapewne o swoim chłopaku...

-Wiesz, że nie zgadłeś? Akurat chłopaka nie mam.

-Dziwne.. Taka ładna dziewczyna, a nie ma chłopaka..

-Ja nie jestem ładna. 

-A tam ja wiem swoje...

Mówiąc to zdanie popatrzył mi się w oczy. Poczułam, że na mej twarzy pojawił się rumieniec. Na szczęście było już ciemno i Robert tego nie zauważył. Przeszedł mnie zimny dreszcz i zaczęłam lekko dygotać. 

-Hej zimno ci jest, masz moją bluzę.- powiedział Robert

-Nie trzeba..

-Aduś przeziębisz się jeszcze - uśmiechnął się i pomógł nałożyć mi bluzę

-Dzięki jesteś bardzo miły- powiedziałam i dałam mu całusa w policzek

Wówczas poczułam jakbym unosiła się do góry na różowych obłokach... Jego perfumy na bluzie były zniewalające, myślałam że zaraz go pocałuje w same usta, jednak musiałam się opanować.

-O dzięki za komplement i tego całusa.- odpowiedział, wyrywając mnie z zamyślenia

-Nie ma za co, chociaż i tak pewnie byś wolał, żeby to było od dziewczyny z twoich marzeń-powiedziałam

-Czy ja wiem... Ada mam taki pomysł.

-Ojejku już się boję - zaśmiałam się

-Dlaczegooo?

-Po tym co dziś zobaczyłam na co was stać no to się nie dziw.

-Heheheh, no tak  tak ;)

-Ok, ale nie dałam Ci dokończyć, jaki to plan??

-Może zagramy w prawdę.. Co o tym myślisz?

-Świetny pomysł, to ja zaczynam.

-Nie bo jaa! - odpowiedział

-Ejj Lewy no prooooszę.

-Oj no dobra bo będziesz mi jeszcze jęczęć.

-Hahah, bardzo śmieszne- powiedział po czym szturchnęłam go w bok

-Osz ty! 

Złapał mnie na ręce, zaczął kręcić. Obok była fontanna.

-Hmm, Aduś co powiesz na nocną kąpiel w fontannie?

-No chyba nie spróbujesz małpko.!

-Jak na mnie powiedziałaś?? Dobra foch.- odwrócił się i udawał obrażonego

-Robeeert, no nie gniewaj się :D

Podbiegłam do  niego i dałam całusa w policzek, a on od razu powiedział:

-Hm. Chyba zacznę się częściej obrażać, bo takie przeprosiny to mi się podobają.

-No peffka. Dobra to co z tą grą??- zapytałam śmiejąc się

-Ty zaczynasz :) To co chcesz wiedzieć?

-Oh jaki ty szlachetny- zachichotałam- A mogą być to takie bardziej prywatne pytania?- niewinnym wzrokiem spojrzałam na niego

-No ok, sam jestem zainteresowany Twoimi sprawami- zaśmiał się i spojrzał na mnie tymi swoimi niebieskimi paczydełkami, głęboko w moje oczy

-Ahh tak, no to na początek takie jakieś łatwe pytanko... Ile miałeś lat jak przeżyłeś swój pierwszy raz?

-Jaaa.. miałem wtedy coś między 19, a 20.

-Aha, a podobało ci się?

-Hej teraz ja zadaję ci pytanie- zaśmiał się i objął mnie ramieniem

-No, więc co ty chcesz wiedzieć?

-Jak miał na imię twój ostatni chłopak?

-Kamil, ale był idiotą.

-No właśnie widzę, bo nie ma go obok Ciebie teraz...

-Wiesz co, lubię Cię, bo wydajesz mi się być bardzo fajnym i miłym chłopakiem..

-Ohh, a kto mnie nie lubi?? -zażartował i zatrzepotał oczami- Nie no, ja Ciebie też bardzo, bardzo, ale to bardzo lubię ;3

-Hahaha,nie podlizuj się tak, bo wiem, że chcesz być miły ;). Dobra teraz ja.. Czy naprawdę ko...- wtedy się zatrzymałam

-Ada, powiedz do końca, o co chciałaś się zapytać??

-Nie to nie jest pytanie w porządku- powiedziałam

-Aduś,nie ma pytań "nie w porządku",a z resztą chcę byśmy byli między sobą szczerzy, więc dokończ pytanie, proszę- spojrzał na mnie miną błagającego psa. Nie no, muszę, on jest taki śliczny..

-No dobra, to na prawdę kochałeś Anię?

-Na początku tak, przez trzy pierwsze lata było wszystko kolorowo, Ania zawsze przyjeżdżała na moje mecze i często się widzieliśmy. Jednak po pewnym czasie zaczęło się nam nie układać, ona mówiła, że ma ciągle treningi. Ja głupek spróbowałem jej uwierzyć. Kiedy wracała z treningów wieczorem zawsze mówiła, że jest zmęczona albo głowa ją boli i takie tam wymówki. A jak wiesz, żyjąc z osobą, którą się kocha chciałoby się coś więcej niż zwykły pocałunek. Zdenerwowałam się raz, jak ona zarzuciła mi, że ja się nie staram i nie daję jej poczuć się kobietą! Pokłóciliśmy się wtedy, ale jednak przeprosiła mnie, usprawiedliwiając się gorszym okresem w życiu. No i w końcu, pewnego dnia postanowiłem, że wrócę do domu wcześniej i zrobię jej niespodziankę. Niestety to, co zobaczyłem w domu od razu pokierowało mnie, abym z nią zerwał. Anka kochała się z jakimś typem na blacie w kuchni.- słuchałam go z wyrazem współczucia na twarzy. Wszystko, co przechodził chciałam mu wynagrodzić, jakoś oddać. Pocałować czy w ogóle zrobić dla niego coś miłego.

-Dobra trochę się rozgadałem, ale przed Tobą mogę się jakoś łatwo otworzyć.- powiedział z wymuszonym uśmiechem.

-Miło mi, że tak otworzyłeś się przede mną. Na prawdę, współczuję Ci. Sądzę, że nie zasłużyłeś na coś takiego z jej strony. Ale na pewno spotkasz jeszcze kogoś, kto Cię uszczęśliwi - powiedziałam, po czym zatrzymaliśmy się, a ja przytuliłam go.On uśmiechnął się na ten gest i powiedział:

-Dziękuję. Ale skąd wiesz, ja może już taką osobę znalazłem? Nawet rozmawiałam z nią i jestem prawie pewny, że jest idealna... że bardzo do siebie pasujemy. Tylko mam jedną wątpliwość... Nie wiem, czy ona czuje to samo do mnie. Jak mogę to sprawdzić?- nie wiedziałam, co mu mogę odpowiedzieć. Zabolało mnie trochę, że on już kogoś takiego ma... Jednak spróbowałam, bo chciałam mu strasznie pomóc:

-No wiesz, to staraj się z nią utrzymywać bliskie kontakty, spotykaj się czy rozmawiaj. Jednak, kiedy to nie pomoże to zacznij dawać jej jakieś znaki albo poważnie z nią porozmawiaj... Zobaczysz będzie dobrze - uśmiechnęłam się i usłyszałam taką odpowiedź:

-Dziękuję ci, myślę, że już niebawem zacznę dawać jej te znaki... Cieszę się, że mam taką przyjaciółkę jak ty. Ej, ale jak ona nie pozna się?

-Dzięki, ja także się cieszę, że poznałam Ciebie. A co do Twojego pytania, to może już miłosnych wystarczy, bo ja sama dodatkowo mam jeszcze swoje te miłosne sprawy, na które nie potrafię odpowiedzieć, poradzić...

-To podoba Ci się ktoś?

-No tak, ale on chyba jest celem nie osiągalnym.

-Dlaczego?- zapytał Lewy z uśmiechem

-Bo on chyba kogoś ma na oku...

-Uu to jest jedno z najgorszych przypadków- powiedział teraz całkiem poważnie- Dobra to kto teraz zadaje pytanie?

-No wydaje mi się, że ty.- powiedziałam z uśmiechem

-Ok, to teraz przechodzimy do tematu bliższego dla mnie... Jaki piłkarz najbardziej się Tobie podoba?

-Uhuhu. Jest ich kilku. A mają być Polscy, czy zagraniczni?

-Tacy i tacy - powiedział, a w jego głosie usłyszałam jakąś nutkę nadziei. (Zapewne myślał, że wymienię i jego ;D )

-No więc tak: Marco Reus jest spoko, Mats Hummels no i jeszcze jest taki jeden, ale chyba go nie znasz, bo to taki właśnie mało znany- zażartowałam

-Dawaj, może go jednak skądś znam.- powiedział, ale jego uśmiech nie był taki radosny jak chwilę wcześniej...

-No to jest Robert Lewandowski, mówi ci to coś?

-Hmm.. niech pomyślę. No wiesz przypomniałem sobie, że widzę go codziennie w lustrze.- odpowiedział, a do jego głosu ponownie wróciła radość.- Miło, że go wybrałaś

- Heheh, no wiesz ma się ten gust.. - odpowiedziałam i spojrzeliśmy  na siebie i zaczęliśmy się bardzo śmiać.

-A który z tej trójki najbardziej ci się podoba?

-Roberciku, teraz moja kolej- zatrzymałam go

-No oke.. - powiedział z uśmiechem

-Czy często wychodzisz na imprezy?

-To zależy od intensywności treningu- powiedział, po czym nie dał za wygraną i zadał ponownie pytanie sprzed kilku chwil- No więc który z tej trójki najbardziej ci się podoba?

-Ależ ty uparty jesteś. No ale co mi tam... Najbardziej podoba mi się ten najmniej znany.- powiedziałam przez śmiech

-O to dobrze wiedzieć, a dlaczego akurat on?- drążył temat

-A bo to taki wydaje się na fajnego, zabawnego chłopaka, który potrafi się nieźle nawalić- zażartowałam- A teraz ja, bo znowu zadałeś 2 pytania. No to czy lubisz wysportowane dziewczyny ?

-Szczerze to ważny jest też charakter i jak ona mnie traktuje, ale wcale się nie pogniewałbym, gdyby była wysportowana . A czy ty przespałabyś się z kimś żeby pomóc np. swojej koleżance?

-Hmm to zależy, ale raczej nie jestem taka, że się puszczam.

-A gdyby to była Natalia, a tym chłopakiem byłbym ja?

-Hej kochany, ale po co ci to wiedzieć?

-No wiesz, jestem bardzo ciekawy Twojej odpowiedzi po prostu.

-Aha, no to może i bym się zgodziła- powiedziałam

-A z innym chłopakiem?

-Raczej nie, ale jeżeliby tak to co?- spojrzałam na Roberta, a on spojrzał na mnie lekko zasmucony

-Ej, ale chyba nie jesteś zazdrosny?

-Może trochę tak- powiedział

-Ok,Lewy nie masz o co ;* Teraz ja pytam, bo było dużo wątków poza głównymi pytaniami, to czy jesteś bardziej romantyczny, czy wolisz eksperymentować w łóżku? - na to pytanie Lewy wybuchnął śmiechem

-Nie no chyba romantyczny,ale  to zależy od tej dziewczyny.- powiedział- Dziwne, że tak krótko się znamy, a tak normalnie rozmawiamy o tym. Ale mi się tam podoba.

-Heheh, to tak jak mi - powiedziałam, a on mnie ponownie przytulił.

Rozmawialiśmy tak jeszcze baardzo długo, nawet w moim pokoju, kiedy zaszedł mnie odprowadzić. Tam jeszcze nikogo nie było, bo nasi przyjaciele balowali w knajpce. Dowiedziałam się dodatkowo kilku interesujących rzeczy. Kiedy Robert już wychodził zapytał się:

-Ada, a zgodziłabyś się mi towarzyszyć jutro na takim małym bankiecie przed Euro?

-Myślę, że tak i dzięki za zaproszenie. A kto to organizuje i kto tam będzie?- zapytałam z uśmiechem

-To zorganizował nasz sztab szkoleniowy, no i będą tam wszyscy piłkarze z dziewczynami i żonami. Zapewne pojawią się tam także Twoje koleżanki z Przemkiem, Łukaszem i Wojtkiem. To jak?

-No pewnie. Z Tobą zawsze.- powiedziałam

-No to się niezmiernie cieszę. To jeszcze jutro w ciągu dnia przyjdę do Ciebie i powiem, o której godzinie to będzie itp. To jesteśmy umówieni, co?

-Oczywiście.

-Dobra to kładź się spać, kolorowych snów, mogą być nawet o mnie.- zażartował i pocałował mnie w policzek- Dobranoc Adunia ;*

-Dobranoc Lewusku- odpowiedziałam

Kiedy wyszedł byłam przepełniona cała radością. Chciałam mu się przyczepić do szyi i nigdy nie puścić. Jednak pomimo tych emocji szybko ogarnęłam się do snu i położyłam się. Nie mogłam jednak zasnąć, bo męczyły mnie dwie myśl "Kim jest ta szczęściara, która podoba się Robertowi?" oraz "Co miał znaczyć ten całusek na pożegnanie i uwaga o śnieniu o NIM"...

/Dobra, przepraszam, że dodaję dopiero teraz, ale jestem trochę chora i ciężko jest mi pisać. Mam nadzieję, że spodoba się. Jest bardzo długi, ale to dlatego, że nie chciałam rozdzielać go na 2 części. Dzięki za wszystkie komentarze, mam nadzieję, że będziecie mnie wspierać, bo niestety mało osób komentuje i nie wiem, czy opłaca się pisać tego bloga. Jeżeli możecie, coś na to poradzić np. powiedzieć swoim fankom o moim blogu byłabym bardzo wdzięczna. Nie wiem czy się opłaca- to właśnie mnie zastanawia. Więc jeśli już jesteś i czytasz, to miło by było zobaczyć komentarz ;D

Pozdrawiam ;**